Arjantin’in Yedi Harikası -1. İguazu Şelaleleri

Buenos Aires’ten 12 saatlik bir otobüs yolculuğuyla Arjantin’in Brezilya ve Paraguay sınırının kesiştiği Iguazu’ya yaklaşırken toprak ve tabiat göz kamaştıran tonlara bürünüyor. Burası Güney Amerika’da Amazonların son noktası olan Misiones eyaletidir. İklim bitki örtüsü, rakım ve ekvator çizgisine yakınlık sebebiyle tropikaldir. Misiones’e “Kızıl Topraklar” da derler. Fakat asıl olarak ismini 17. Yy’da kurulan Cizvit misyonlarından almıştır. Bu toprakları ve Paraguay’ın bir kısmında Cizvitler köleliğin paranın ve özel mülkiyetin geçerli olmadığı toplumsal eşitliğe dayalı bir düzen kurmuşlardı. İspanyol ve Portekiz krallıkları birleşip bu devleti yıktılar. Yakaladıkları yerlileri esir edip rahipleri öldürdüler. Hala bu devletten birkaç yıkıntı Misiones topraklarında mevcut. Fakat asıl olarak yaratılan kültürde yaşıyor.

Iguazu şelalelerinin kaynağı Brezilya’da doğuyor, Paraguay topraklarında büyüyor. Sakin dümdüz bir derya gibi Iguazu’ya kadar geliyor. Arjantin topraklarında birden yer yarılıyor ve bu derya oradan aşağı dökülüyor. 275 şelale yaklaşık 3 km çapında bir alandan dökülüyor. Bunların en derin ve güçlü olduğu nokta “Şeytan Gırtlağı”. Iguazu Milli Parkı bölgesinde 500 tür hayvan ve 2000 tür bitki var.

Parkın Brezilya tarafında panorama Arjantin tarafından daha geniştir. Bu anlamda şelalenin büyüklüğü daha çok hissedilir. Fakat şelalenin tamamı Arjantin topraklarındadır. Milli Parka terminalden kalkan otobüslerle gidilir. Milli parkın girişinde iner küçük bir trenle Şeytan Gırtlağına kadar ulaşırsınız.

İşte buradan sonrası sizi şaşkına düşürecek yolculuğun başlangıcıdır. Gırtlağa yaklaşırken uzaktan duman gibi bir şeyin yükseldiğini görürsünüz. Peşine büüyk bir uğultuya doğru sürükler sizi ayaklarınız. Şeytanın Gırtlağına yukarıdan bakacağınız bir noktaya ulaşırsınız ama etrafınız hatta üstünüzdeki yerler bile şelaledir.

Coğrafyayı tarif etmek mümkün ama duyguları bilemiyorum nasıl tarif etmeli. Brezilyalı birini tanımıştım. Bana öyküsünü anlatmıştı. Beyninde bir tümör çıkmış. Çok tehlikeli bir ameliyatla tümörü aldırmış. Tanrının yardımıyla sağ salim çıkmış. Sonraki yaz tatile çıktığında yolu Iguazu’ya düşmüş. Kadıncağız şelaleyi gördüğünde hüngür hüngür ağlamış. Aklına eğer ölseydi burayı göremeyeceği geldiği için ağladığını söylemişti bana.

Iguazu’nun yeryüzünün en kutsal yerlerinden biri olduğuna inanıyorum. Orada dünyanın olağanüstü bir enerjisi yatıyor. Hayattan kopan birini tanıyorsanız ya da umudunu kesen mutlaka oraya gitmesini önerin. Varoluşumuzun gücü ve mucizesi, ne kadar büyük ve muhteşem bir şeyin parçası olduğumuz Iguazu’da açık seçik anlaşılıyor.